Uitwerking startartikel

Verwijzing

Deels heb ik ook naar aanleiding van een artikel dat ik gelezen heb over levensvragen van kinderen over de dood mijn onderwerp gekozen.

Hieronder kan u de link naar het artikel vinden:

http://www.rietfiddelaers.nl/library/11-7%20Fiddelaers%20Levensvragen%20van%20kinderen.pdf

 Toelichting en samenvatting
      
Het artikel gaat over de vragen die kinderen kunnen hebben       over de dood en dat ze dit vooral doen om er betekenis aan te kunnen geven. Ouders kunnen die vragen van kinderen soms moeilijk verdragen, maar toch is het belangrijk om hierover in gesprek te gaan, deze gesprekken worden in het artikel beschreven als 'kansen' om dieper op de dood en de filosofie van kinderen in te gaan. Voor kinderen is de dood iets moeilijk om mee om te gaan, het is iets overstijgend voor hen. De dood moet voor kinderen 'een plaats' krijgen, daarom is het belangrijk om de confrontatie van een gesprek over de dood, met kinderen te durven aangaan.

eigen mening

Ik ben het enorm eens met het artikel, daarom dat ik het ook een zeer goed artikel vind, aangezien mijn mening eigenlijk volledig aansluit op het artikel. Over de dood moet kunnen gepraat worden, hoe moeilijk het ook is. Alles moet zijn plaats krijgen en ook kinderen hebben tijd nodig om te rouwen. De meeste kinderen verwerken de dingen nu eenmaal door veel vragen te stellen en dat moet door volwassenen goed opgevangen worden.

Eigen standpunt

Vanuit eigen ervaring

Ik was amper 12 toen mijn opa stierf en op die leeftijd is het niet makkelijk om te begrijpen wat er gebeurd is, je zit met zoveel vragen. Vragen, waar vaak ook volwassen en dokters geen antwoord op weten. Deze ervaring zal mijn standpunt grotendeels beïnvloeden. Ik heb het toen heel belangrijk gevonden dat ik bepaalde antwoorden kreeg op mijn vragen, zelfs al werd er mij niet alles tot in de details verteld. Op dat moment waren die vragen voor mij een soort van verwerking, wanneer ik een antwoord had op mijn vragen kon ik het allemaal een plaats geven en stilaan verwerken. Ik vind het belangrijk dat vragen van kinderen dus niet zomaar genegeerd worden, er moet echt aandacht aan besteed worden. 

Vanuit ervaringen met kleuters

Tijdens mijn stage in de kleuterklas bij 4-jarige kleuters, heb ik voor het eerst een gebed aangeboden aan de kleuters. Op zich leek mij dit gewoon een ritueel voor kleuters, maar toen ik vroeg aan de kleuters of ze wisten waarom wij een gebedje opzeggen, kwam spontaan een reactie van een kleuter: " Voor Jezus en Jezus die is dood." Nog een andere kleuter antwoordde: "Ja, das waar, die is al hééél lang dood." en meteen ook een derde kleuter: "Mijn opa die is ook dood, maar nog niet zo lang als Jezus."

Het overviel mij een beetje dat kinderen op zo jonge leeftijd al spontaan over de dood praten, laat staan dat ik wist hoe ik erop moest reageren. Hieruit heb ik sterk ondervonden dat jonge kinderen er toch wel behoefte aan hebben om over de dood te praten en dat het aangewezen is om er als volwassene op een goede manier op in te gaan.

Vanuit eigen redeneringen

Op de vraag 'moeten we kinderen de waarheid vertellen over de dood', valt nog te discussiëren vind ik. 
Afhankelijk van de leeftijd van kinderen kan er al wat meer of minder in detail getreden worden. Misschien is het beter om kinderen van 4 jaar niet alles te vertellen over hoe het gebeurd is en waarom, maar dat wil nog niet zeggen dat je erover moet liegen. Kinderen komen er achteraf toch wel achter wanneer je iets niet helemaal juist verteld hebt en dan is het allemaal veel erger. Een antwoord als 'Opa is nu in de hemel, maar hij kijkt nog naar jou van daarboven', vind ik zeker een subtielere manier dan 'opa is dood en je gaat hem nooit meer zien'. Hiermee lieg je niet, maar je speelt gewoon meer in op de fantasie van de kinderen en dat is niet slecht. 

Motivering keuze

Als inleiding wil ik graag even kort toelichten waarom ik dit onderwerp heb gekozen. Een geschikt onderwerp kiezen is niet altijd makkelijk, zeker niet als je vrij bent in je keuze, toch sprak dit onderwerp mij vanaf het begin meteen aan, heel waarschijnlijk omdat ik er zelf al op vrij jonge leeftijd mee geconfronteerd werd. Als kind is het moeilijk om te begrijpen wat er gebeurt is en waarom het zo moest zijn. Meer en meer zien of horen we dat kinderen al op jonge leeftijd een ouder of broertje verliezen. Voor familieleden en vrienden, die evenzeer met vragen zitten, is het dan niet altijd makkelijk om aan kinderen een antwoord te geven op hun vragen. Ook als toekomstige kleuterjuf is niet makkelijk om vragen van kinderen over de dood te beantwoorden, vaak komt dit onderwerp plots ter sprake in de klas en weet je zelf niet goed wat te zeggen. Daarom vind ik het belangrijk om dieper in te gaan op de vragen die kinderen kunnen hebben en hoe wij daar als volwassenen mee om moeten gaan.

Toelichting Blog

Ik ben Winnie Celis en ik volg de opleiding kleuteronderwijs aan de Katholieke hogeschool Leuven. Ik heb deze blog opgestart omwille van een opdracht voor school tijdens mijn tweede jaar in verband met het vak religie, zingeving en levensbeschouwing. Voor dit vak was het de bedoeling dat we een onderwerp kozen dat in verband stond met religie, zingeving en levensbeschouwing.
Ik heb gekozen om mijn blog te maken rond 'levensvragen van kinderen over de dood'.
In mijn blog zal ik het vooral hebben over welke vragen kinderen hebben over de dood en hoe wij daarop moeten of kunnen antwoorden.
Ook wil ik graag aandacht besteden aan het feit of we tegen kinderen wel altijd eerlijk en gedetailleerd moeten zijn in onze antwoorden? Misschien kunnen we door het verhaal van 'jouw mama is nu een sterretje aan de hemel', kinderen heel wat leed en pijnlijke details besparen, maar is dit ook goed? Meer hierover in mijn blog.