Eigen standpunt

Vanuit eigen ervaring

Ik was amper 12 toen mijn opa stierf en op die leeftijd is het niet makkelijk om te begrijpen wat er gebeurd is, je zit met zoveel vragen. Vragen, waar vaak ook volwassen en dokters geen antwoord op weten. Deze ervaring zal mijn standpunt grotendeels beïnvloeden. Ik heb het toen heel belangrijk gevonden dat ik bepaalde antwoorden kreeg op mijn vragen, zelfs al werd er mij niet alles tot in de details verteld. Op dat moment waren die vragen voor mij een soort van verwerking, wanneer ik een antwoord had op mijn vragen kon ik het allemaal een plaats geven en stilaan verwerken. Ik vind het belangrijk dat vragen van kinderen dus niet zomaar genegeerd worden, er moet echt aandacht aan besteed worden. 

Vanuit ervaringen met kleuters

Tijdens mijn stage in de kleuterklas bij 4-jarige kleuters, heb ik voor het eerst een gebed aangeboden aan de kleuters. Op zich leek mij dit gewoon een ritueel voor kleuters, maar toen ik vroeg aan de kleuters of ze wisten waarom wij een gebedje opzeggen, kwam spontaan een reactie van een kleuter: " Voor Jezus en Jezus die is dood." Nog een andere kleuter antwoordde: "Ja, das waar, die is al hééél lang dood." en meteen ook een derde kleuter: "Mijn opa die is ook dood, maar nog niet zo lang als Jezus."

Het overviel mij een beetje dat kinderen op zo jonge leeftijd al spontaan over de dood praten, laat staan dat ik wist hoe ik erop moest reageren. Hieruit heb ik sterk ondervonden dat jonge kinderen er toch wel behoefte aan hebben om over de dood te praten en dat het aangewezen is om er als volwassene op een goede manier op in te gaan.

Vanuit eigen redeneringen

Op de vraag 'moeten we kinderen de waarheid vertellen over de dood', valt nog te discussiëren vind ik. 
Afhankelijk van de leeftijd van kinderen kan er al wat meer of minder in detail getreden worden. Misschien is het beter om kinderen van 4 jaar niet alles te vertellen over hoe het gebeurd is en waarom, maar dat wil nog niet zeggen dat je erover moet liegen. Kinderen komen er achteraf toch wel achter wanneer je iets niet helemaal juist verteld hebt en dan is het allemaal veel erger. Een antwoord als 'Opa is nu in de hemel, maar hij kijkt nog naar jou van daarboven', vind ik zeker een subtielere manier dan 'opa is dood en je gaat hem nooit meer zien'. Hiermee lieg je niet, maar je speelt gewoon meer in op de fantasie van de kinderen en dat is niet slecht.