Interview volwassene

Interview met Simonne, zij heeft op 6-jarige leeftijd haar peter verloren.

Heb jij als kleuter iemand verloren en wie?
Ja toen ik 6 jaar was is mijn peter gestorven.  Het is heel lang geleden, in 1961.

Herinner jij je nog veel van hem?
Ja, ik weet nog hoe hij elke zondag naar Haacht naar de markt reed met de fiets om voor mij een grote zak vol snoep te gaan kopen.  Hij was landbouwer en ik mocht altijd op de rug van het boerenpaard zitten.  Dat paard liet alleen mij toe en mijn peter.  
Ik kreeg van hem mijn eerste 'grote fiets'.  Ik was hel fier toen ik daarmee naar school mocht rijden.

Hoe hebben ze het jou verteld?
Ze hebben mij verteld dat hij plots ziek was geworden (hij had kanker) maar verder hebben ze mij niet veel uitleg gegeven.  Hij lag een aantal dagen in bed voor hij gestorven is en ik mocht niet naar hem toe.  Ik vroeg steeds naar hem maar hij moest veel hoesten en dat was niet mooi om te zien en daarom mocht ik niet naar hem.
Toen ik toch naar hem mocht zag ik dat ze een boek onder zijn kin hadden geschoven.  Ik begreep niet waarom maar later hebben ze mij gezegd dat het was om zijn mond dicht te houden.

Wie heeft het jou verteld?
Mijn mama heeft het me verteld en ze zei dat ik heel stil moest zijn. Hij is thuis gestorven en toen werden de mensen nog thuis opgebaard.

Weet je nog hoe je reageerde toen ze het je vertelde?
Ik was heel boos op mijn ouders omdat ik niet meer bij hem mocht zijn toen hij nog leefde.  Daar ben ik nog een hele tijd boos om geweest.

Had je als kind veel vragen bij de dood van je peter?
Ik had heel veel vragen bij zijn dood maar niemand gaf mij uitleg.
Toen werd daar nog niet zoveel aandacht aan besteed en ik bleef met mijn vragen achter.  

Kon je er met iemand over praten?
Ik kon er met niemand over praten en ik weet nog hoe boos ik was op al de familieleden die aan de koffietafel zaten.  
Zijn duiven werden verkocht, zijn landbouwtuigen werden weggedaan en mijn meter zat maar voor zich uit te staren.  Ik dacht: waarom laat zij dit alles gebeuren?
Ik begreep niet waarom ze al die dingen deden.  Het waren mijn peter zijn spullen en daar mochten ze niet aankomen vond ik.

Waren die antwoorden op dat moment duidelijk of heb je pas later begrepen wat er toen allemaal gebeurde?
Veel was mij niet duidelijk.  Toen ik ouder werd begreep ik wel veel dingen die toen gebeurden maar toch bleef ik met een wrang gevoel zitten.

Zijn er vragen waarop je nog altijd geen antwoord hebt gekregen?
Nu zijn er nog altijd dingen die ik had willen weten: wanneer is hij ziek geworden, waarom mocht ik niet bij hem toen hij in bed lag, waarom moesten zijn spullen weggedaan worden,...?

Vind je dat je goed werd ingelicht of zou jij het nu anders doen?
Ik werd niet goed ingelicht en ik vond dat ze hem snel vergeten waren.  Zeker toen ze ook zijn kleren begonnen op te opruimen.  Ik vond dat verschrikkelijk.

Ik zou mijn kinderen en kleinkinderen zeker heel anders inlichten en hen wel goed uitleggen wat en waarom bepaalde dingen gedaan worden.  Ik zou hen de waarheid vertellen en zeker niet weghouden bij de persoon die aan het sterven is of gestorven is.  
Door hen bepaalde dingen te onthouden gaan kinderen zich een slecht beeld vormen van wat er aan de hand is en gaan ze zich zeker onzeker en soms zelfs schuldig voelen.